Yer:Ordu/Sahil
Cumartesi günü eşim çalışırken yapılabilecek en güzel şeylerden biri Eylül Ilgın'la beraber gezmek.Önce Uçurtma Festivaline,sonrada hemen yanındaki meydanda kurulu oyun alanına gitmeye karar verdik.Kendi çapında küçük bir organizasyondu ama yinede güzel dakikalar geçirdik festivalde.
Halk oyunu oynayanları seyrettik,uçurtmaların yanına gittik,müzik olduğu müddetçe Eylül Ilgın oynadı ,bende çimenlere serildim,bol bol çekirge gibi zıplayan kızımı seyrettim.
Önce biraz parkta oynadı Eylül Ilgın,sonrada havayla şişirilmiş yumuşacık oyun alanında.
Şu tırmandığı şeyin adını bilmiyorum ama 7 yaş ve üstü çocukların kullanımına uygun birşey olduğunu biliyorum.Genelde de hep büyük yaş çocuklar olurdu zaten üstünde.Eylül Ilgın'da hep çıkmak ister ama bir türlü benden izni koparamazdı.O gün nasıl olduysa hiç büyük çocuk olmadığını farkettik ve ufak bir gülümsemeden sonra görevliden izni aldık.Hani derler ya "düz duvara tırmanır "diye,aynen öyle oldu.Kuzum sanki idmanlı bir sporcu gibi hızlı hızlı tırmanırken benim bile şaşkınlıktan gözlerim açıldı.Sportif faaliyetlere yönlendirilmesi gerekiyor sanırım Eylül Ilgın'ın...Bazen aklımdan geçiyor,ona yönlendir,buna yönlendir,ne olacak bu çocukların hali diye:)Sonra kendime telkinlerde bulunup,istemediği şeyi zaten yapmayacağını söylüyorum...
Yalnız gerçekten zıplamak ve tırmanmak deyince akan sular duruyor kızım için.Ne yumuşacık trabzanlarda zıplamaktan bıkıyor,nede buluğu her taş parçasına tırmanmaktan...Aşağıdaki fotoğraflarda özel isteği üzerine çekildi zaten.Yüksekten herşeyin daha güzel gözüktüğünü söylüyor Eylül Ilgın.Huylar kalıtımla geçerde,bu duygular nasıl geçiyor anneden çocuğa bir türlü anlamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder