CAN SIKINTISINDAN ÇIKAN KOLYE

Can sıkıntısı gerçekten kötü birşey.Helede 4 yaşındaki bir zıpırın canının sıkılması tam bir felaket.Kitap okuma,resim yapma,saçlarını tarama,kurabiye yapma gibi bir sürü öneriyi geri çevirince, aklıma bir zamanlar oynamaya bayıldığım ama uzun üsredir elimi sürmediğim boncuklarım geldi.

Önce pek ilgilenmedi ama ben mum ipe boncukları dizmeye başlayınca yavaş yavaş yanıma sokuldu.Beğendiği pembe renk ipe geçirebileceği iri delikli boncukları ayırmama yardım etti.Canının istediği sırada geçirdi boncukları,benide hiç birşeye karıştırmadı.

Zaten bende biraz heveslenip boncukları ortaya dökmüşken internette gördüğüm bir kitap ayracını yapmaya başladım.

Elinin altındaki tüm boncukları kullandı.Bendenizde ipi uzun kesip arkadan bir düğüm atınca Eylül Ilgın ilk kolyesini yapmış oldu.

Dedim ya şu can sıkıntısı çok fena birşey:)Ama sıkıntıyı atmak yaratılan eserlere değiyor.Eylül Ilgın bundan seneler sonra bu kolyeye bakıp ne der bilmiyorum ama şu anda yarattığı şeyle övünüyor.Kendi emeğiyle yaptığı kolyeyi takmak çok hoşuna gidiyor.Haksızda sayılmaz,benim canım bile takmak istiyor bu kolyeyi,ne de olsa kızımın emeği ama Eylül Ilgın şimdilik bana bile ödünç vermiyor kolyesini:)